Afgelopen week stond de Marmotte van 2018 op het programma – nog altijd de ‘cyclo der cyclo’s’ in Europa. Er worden ieder jaar zwaardere varianten evenementen opgezet en hele etappe-koersen voor liefhebbers uit de grond gestampt. Maar, La Marmotte – dat blijft een mytische naam en doet bij iedere wielerliefhebber ergens een bel rinkelen.
Onze voorbereidingsweken voor een cyclosportief richten we in met een doel: acclimatiseren! Wat is dat? Je lichaam laten we wennen aan de hoogte, de lange klimmen en de stijgingspercentages. Alles met een doel: uitgerust aan de start van de cyclosportief staan.
Onze succesformule voor deze weken verklappen we niet, maar is niet geheim. Sluit aan bij een van onze weken en we vertellen je alles 🙂
Cyclo dag
Op de cyclodag gaat in Allemond om 04.45 het licht aan. Ontbijten, fietskleding aan, fietsen opladen en het vertrek naar de start om 06.00.
Als onze groep van 24 fietsers om 07.00 in de startvakken staat worden de laatste berichten in de ‘groepsapp’ doorgestuurd – Veel succes voor iedereen! Op hetzelfde moment rijden onze verzorgers Bourg d’Oisans (startdorp) uit naar de verzorgingspunten. Menno vertrekt naar de Glandon (1e klim), Jordi naar de Telegraphe (2e klim) en Eppe naar de Galibier (3e klim).
Wanneer de renners de voet van de Glandon bereiken zijn daar de eerste aanmoedigingen van Wim en Elise – onze verzorgers die later naar de voet van de Alpe d’Huez (laatste klim) zullen vertrekken.
Terwijl de renners de hele dag onderweg zijn en de maandenlange training ten gelde maken, zijn de verzorgers vandaag constant bezig met de positie van de fietsers. Waar is de kopgroep? Wie zit er waar? Liggen alle voedselzakjes klaar? Is er water voor iedereen? Zijn we zichtbaar op de toppen van cols?
De kopgroep
Als Paul en Joost in de kopgroep de Glandon ronden is de koers voor team Campo Bicicleta echt begonnen. Ons gezelschap is divers en iedereen heeft zijn eigen doel vandaag – het behalen van een toppositie, finishen binnen een bepaalde tijd en/of op tijd beginnen aan de laatste klim: Alpe d’Huez.
Extra puntje wat we vandaag hebben toegevoegd is een directe lijn naar het thuisfront. De hele dag sturen we berichten door via Twitter en Instagram – de ideale manier om de koers te volgen.
Het is een dag waarin iedereen het uiterste van zijn lichaam vraagt. Voor de begeleiders en verzorgers onderweg is het prachtig om te zien dat onze rijders zo goed presteren. Alweer een Campo-shirtje voorbij, duim omhoog en met twee verse bidons weer door.
De prestaties
Paul haalt een top-prestatie met de 9e plaats, gevolgd door Joost die binnen de top 30 finisht. Daarna komt er een sterk blok met mannen waarvan Jochem, op zijn Bianchi Oltre XR-4 leenfiets, als eerste bij de finish is. Direct gevolgd door rekenmeester Jelte die zijn eigen berekeningen voorbij fietst. Brent rijdt de koers van zijn leven en Laurens gaat zo diep, dat hij aan de finish zijn emoties net de baas blijft.
Carl en Mateusz volgen al snel – volledig leeg, maar met een grote glimlach op hun gezicht. Man, wat hebben ze afgezien – maar die tijd, klopt dat echt, vragen ze zich af.
Dezelfde vragen stellen Xander en Kees elkaar. De vrienden die de hele dag in elkaars buurt rijden en het voor elkaar krijgen op iedere klim stuivertje te wisselen met hun koppositie. Ik gun, wij gunnen elkaar – een toptijd.
Eerste dames
De eerste dames van de dag bereiken de finish. Zita, die zichzelf sinds de start van haar wielerleven iedere week nog verbaasd. En Aukje,’moet jij geen wedstrijden gaan rijden?’, zoeft vol vuur over de finish. Oef, die laatste klim was toch wel zwaar!
Maurice haalt zijn zo gewenste gouden plak op en voelt zich voor even de wereldkampioen van Weert – dat mag ook. Zijn streekgenoten Erik en Johan fietsen gebroederlijk door de tocht – ondersteunen elkaar waar nodig en fietsen als een hecht team naar de finish van Marmotte. Doorzetten en altijd blijven trappen!
Daarvoor gaat afdeling Hessing Supervers als een speer omhoog. Hans Hessing scheurt met zijn Pinarello Dogma over parcours, Jorgen weet dat zijn vader op de top van de Alpe wacht en Harmen neemt revanche op zijn val in de voorbereidingsweek van twee jaar geleden. Eindelijk de finish!
Swift Leiden is vertegenwoordigd met de kleppers: Peter en Hans. Peter rijdt door alle ramen heen, draait zijn hand niet om voor extra kilometers. Hans komt zichzelf drie keer tegen, maar vindt aan de streep een gouden plak. Helden!
Hoofd koel houden
Tijdens de Marmotte kan er van alles gebeuren en als je wilt finishen is het soms lastig het hoofd koel te houden. Raldy neemt dat letterlijk en vergeet na de laatste stop zijn helm op te zetten – getooid met bandana sprint hij over de finish. Het was ook echt heel warm op de laatste klim.
Francien moet twee keer een lekke band wisselen en toont de veerkracht die ze nodig gaat hebben bij haar IronMan later dit jaar. Gelukkig zijn vriendinnen Anne en Linda altijd in de buurt. Anne rijdt voor het oog zo soepel, dat je soms vergeet hoe zwaar deze tocht is. En Linda, vindt op iedere klim extra adem om hoor status als ‘social-media queen’ hoog te houden en al filmend de tocht uit te rijden.
Marmotte 2018 was een belevenis voor alle deelnemers en verzorgers – voor heel team Campo Bicicleta. We vroegen ons tijdens de tocht meerdere malen af of we eerder een groep hadden die zo snel was. Blijft staan dat iedereen een fantastische prestatie heeft neergezet en dat we ongekend trots zijn dat we al deze sporters hebben mogen begeleiden. Iedereen bedankt!
